زندگی با سگ ها، این فرشته‌های دوست داشتنی، بسیار جذاب است. در کنار تمام این احساسات مثبت و زیبا، پیچیدگی‌هایی نیز وجود دارد که برای زندگی با سگ‌ها باید از آن مطلع شوید.
دانستن احساساتی که سگ شما در لحظه حس می‌کند، به شما کمک می‌کند تا زندگی زیبایی برای او بسازید.
در این مقاله، قصد داریم به وابستگی سگ به صاحبش اشاره کنیم و انواع وابستگی عاطفی سگ را به همراه تکنیک‌های بهبود آن مورد بررسی قرار دهیم.
روحیات سگ را بشناسید!
سگ ها موجودات بسیار مهربان و عاطفی هستند. وابستگی عاطفی سگ به صاحب یا صاحبانش، از ویژگی‌های شخصیتی او است. زمانی که با یک فرشته پشمالو زندگی می‌کنید، قطعا این وابستگی را احساس خواهید کرد.
ارتباط روحی سگ با صاحبش، بسیار قوی است. تاحدی که حالات روحی که در صاحب پدیدار می‌شود، اثر مستقیمی بر رفتار و خلق و خوی روزانه سگ دارد.
معمولا، وابستگی سگ به صاحبش تاحدی طبیعی است. وابستگی عاطفی سگ به دو گروه متفاوت تقسیم می‌شود که در ادامه به بررسی آن می‌پردازیم:
1- وابستگی عاطفی سگ به دیگر اعضای خانواده در صورت نبودن آلفا
سگ ها معمولا در احساسات درونی‌شان، عاشق زندگی گله‌ای هستند و قوانین گله، بخش عظیمی از تربیت سگ و بایدها و نبایدهای زندگی آن‌ها را مشخص می‌کند.
در زندگی سگ با انسان، خبری از گله نیست! پس بدیهی است که انسان‌ها و اعضا خانواده چیزی شبیه به زندگی گله‌ای سگ هستند و صاحب یا صاحبان، در جایگاه آلفا یا رئیس گله قرار دارند.
وابستگی عاطفی سگ به صاحبانش، موجب داشتن زندگی آرام و مطلوبی برای سگ می‌شود. در چنین شرایطی بدیهی است که سگ به اعضا خانواده‌ای که همراه آن‌ها زندگی می‌کند، حس وابستگی دارد.
در چنین مدل تربیتی، در زمان نبود یکی از اعضا خانواده، سگ به‌راحتی با بودن در کنار عضو دیگر خانواده، ارتباط عاطفی را حفظ می‌کند و چندان دچار اضطراب جدایی نمی‌شود.
این ویژگی وابستگی سگ به صاحبش، در سگ های چند صاحبی چندان دیده نمی‌شود.
2- وابستگی عاطفی سگ به صاحبش و اضطراب جدایی از او
همان‌طور که اشاره شد، وابستگی سگ به صاحبش، زمانی اتفاق می‌افتد که سگ ها یک نفر را صاحب و آلفا بدانند و وابستگی عاطفی شدیدی نسبت به همان یک نفر احساس کنند.
این شرایط شاید در نگاه اول، بسیار جذاب به‌نظر برسد؛ زیرا سگ فرمانبرداری از یک نفر دارد و معمولا همان یک نفر را به کل اعضا خانواده ترجیح می‌دهد.
اما در واقعیت، وابستگی سگ به صاحبش موجب بروز مشکلات جدی مثل اضطراب جدایی می‌شود.
چنین سگ‌هایی معمولا در صورت عدم حضور صاحبشان، احساس نامطلوبی دارند و آرامش آن‌ها بهم خواهد خورد. در حالی که سگ ها در گروه اول، با حضور دیگر اعضا خانواده، همان حس آرامش را تجربه می‌کنند.
وابستگی تک صاحبی در چه سگ هایی اتفاق می‌افتد؟
معمولا سگ هایی که وابستگی تک صاحبی دارند، بسیار مضطرب‌تر از سایر سگ‌ها هستند. احساسات نامطلوبی که به‌دلیل وابستگی سگ به صاحبش ایجاد می‌شود، سلامتی او را تاحدی به خطر می‌اندازد.
این حالات در بعضی نژادها بیشتر احساس می‌شود. سگ‌های گله که ارتباط مستقیمی با چوپانان دارند، بسیار مستعد چنین احساساتی هستند.
سگ های نژاد چاو چاو، آکیتا، شیبا اینو و جیندوس از جمله سگ های تک صاحبی هستند. احساسات شدید در وابستگی عاطفی سگ با این نژادها، دیده می‌شود.
وابستگی سگ به صاحبش در این نژادها، با تحلیل‌های رفتار شناسی، کاملا مشخص است.
شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید، آیا در سگ هایی با نژاد میکس و بومی که آزادانه در شهر و طبیعت می‌چرخند نیز، اضطراب جدایی وجود دارد؟
وابستگی سگ به صاحبش در چنین نژادهایی زمانی ایجاد می‌شود که سگ یکبار تجربه وابستگی و از دست دادن صاحب یا رها شدن را داشته باشد.
در چنین شرایطی، ریسک وابستگی سگ به صاحبش بسیار بیشتر است و چنین سگ‌هایی تمایل شدیدی به چسبیدن به صاحبشان دارند. در صورت دور شدن صاحب چنین احساساتی در آن‌ها بروز می‌کند.
چرا باید وابستگی سگ به صاحبش درمان شود؟
با توجه به اختلالات روحی و فشارهای روانی که به‌دلیل وابستگی عاطفی سگ های تک صاحبه نسبت به صاحبشان ایجاد می‌شود، این وابستگی باید درمان گردد.
اضطراب ناشی از وابستگی به صاحب، موجب بروز مشکلات متعددی در سگ‌ها می‌شود. عدم احساس امنیت، اولین حسی است که موجب آزار سگ می‌شود. عدم تمایل به صرف غذا، بازی و هر فعالیت عادی و روزمره، در سگ‌های وابسته دیده می‌شود.
پس بدیهی است که برای داشتن زندگی سالم در سگ‌ها، باید وابستگی سگ به صاحبش را درمان کنید. برای چنین درمانی، چند مرحله وجود دارد که در ادامه به بررسی آن می‌پردازیم:
1- سلامت سگ را بررسی کنید!
یکی از موضوعاتی که موجب وابستگی سگ به صاحبش می‌شود، بیماری و مشکلات این‌چنینی است. سگ ها دوستان باهوش ما هستند، آن‌ها به‌راحتی توانایی تشخیص ضعف‌ها و بیماری‌های‌شان را دارند.
سگ ها در سنینی که دچار کم شنوایی و نابینایی می‌شوند، وابستگی بیشتری به صاحبشان پیدا می‌کنند. پس بدیهی است که در صورت درمان بیماری‌های گوناگون در سگ ها، می‌توان یکی از احتمالات را تضعیف کرد و گامی برای کاهش وابستگی سگ به صاحبش برداشت.
سعی کنید برای بهبود وضعیت سلامت سگ، از داروهای مکملی که در فروشگاه اینترنتی لوازم حیوانات خانگی عرضه می‌شود استفاده کنید. تقویت سیستم ایمنی پت سطح سلامت او را افزایش می‌دهد.
2- خودتان را کم رنگ کنید!
یکی از عواملی که وابستگی سگ به صاحبش را بیشتر می‌کند، صرف وقت بیشتر از جانب صاحب سگ است. اگر شما نیز ساعات زیادی را برای رسیدگی به سگ‌تان صرف می‌کنید و سایر افراد در خانواده چنین ارتباطی با سگ ندارند، سعی کنید نقش‌تان را کم‌رنگ کنید و از سایر اعضا خانواده بخواهید که ارتباطات‌شان را با سگ افزایش دهند.
نوازش و محبت به سگ را به اعضا خانواده محول کنید و منتظر کاهش وابستگی سگ به صاحبش باشید.
3- درخواست توجه سگ را ندید بگیرید!
یکی از کارهایی که به‌صورت احساسات تعاملی مابین شما و سگ‌تان در جریان است، درخواست توجه از جانب این فرشته پشمالو است.
معمولا، سگ‌ها از صاحبشان درخواست نوازش و بازی می‌کنند؛ برای کاهش وابستگی سگ به صاحبش، باید این درخواست‌ها را ندید بگیرید و به میزان کم‌تری به درخواست‌های سگ پاسخ دهید.
این به معنی قطع ارتباط عاطفی‌تان با سگ نیست!
بلکه باید این ارتباط را مدیریت کنید و در زمان‌هایی که خودتان علاقه‌مند هستید، برای نوازش سگ اقدام کنید.
4- برای سگ محدودیت ایجاد کنید!
وابستگی سگ به صاحبش، موجب بروز مشکلات گوناگون می‌شود. چسبنده بودن سگ به صاحب، موجب می‌شود که در همه جای خانه همراه با صاحبش باشد.
با اعمال محدودیت، می‌توانید این شرایط را به مرور بهبود ببخشید. سعی کنید از محدودکننده‌ها استفاده کنید و در زمان ورود به محل خاصی از منزل مثل اتاق‌ها، از آن‌ها کمک بگیرید و یا درب اتاق را به‌طور کامل ببندید و به سگ اجازه ورود به اتاق ندهید.
در صورتی‌که سگ با زوزه کشیدن و پارس کردن تلاش برای ورود به اتاق و محل‌های ممنوعه کرد، نسبت به این برخورد واکنش نشان ندهید و به کارتان ادامه دهید.
برای خرید پارک سگ و محدودکننده‌ها، به فروشگاه پتیا سر بزنید.
5- رفت و آمدتان را عادی جلوه دهید!
یکی از عواملی که وابستگی سگ به صاحبش را افزایش می‌دهد، خداحافظی در زمان خروج از منزل و خوش آمد گویی و احوال‌پرسی در زمان ورود به منزل است.
معمولا رفتار صاحب سگ، ذوق و شوق سگ را برای انتظار و وابستگی در زمان نبود او افزایش می‌دهد؛ اما در صورتی‌که به محض ورود به خانه بی‌تفاوت عمل کنید، سگ به مرور وابستگی عاطفی را از دست خواهد داد.
سعی کنید نشانه‌های خروج از منزل مثل پوشیدن لباس، برداشتن سویچ و کیف پول را در ذهن سگ عادی‌تر کنید و حتی گاهی در منزل، لباس بیرون بپوشید تا ذهن سگ از نشانه گذاری‌ها پاک شود.
6- سرگرمی ایجاد کنید!
یکی از کارهایی که برای کاهش وابستگی سگ به صاحبش باید انجام دهید، ایجاد سرگرمی‌های انفرادی است. سعی کنید، با ایجاد معماهای مختلف، ذهن سگ را به چالش بکشید تا در زمان نبود شما، به حل این معماها بپردازد و مستقل‌تر سرگرمی را تجربه کند.
برای این‌کار می‌توانید بازی‌های مخصوصی را از فروشگاه اینترنتی حیوانات خانگی تهیه کنید.
7- از داروهای آرامبخش استفاده کنید!
یکی از آخرین راه‌کارهایی که می‌توانید از آن با تجویز پزشک استفاده کنید، مصرف داروهایی است که سگ را کمی ریلکس‌تر می‌کند.
این داروها به مرور آرامش مطلوبی در سگ ایجاد می‌کنند. مصرف داروها طبق نظر پزشک به شما کمک می‌کند تا وابستگی سگ به صاحبش را کاهش دهید.
8- از مربی و رفتار شناس کمک بگیرید!
یکی از بهترین راه‌کارهای علمی برای از بین بردن اضطراب جدایی در سگ، کمک گرفتن از مربی و رفتارشناس است. مربی با تجربیات متعدد، توانایی ارائه راه‌کارهای مختلفی را برای حل این مشکل و کاهش وابستگی سگ به صاحبش دارد.
یادتان باشد، اضطراب جدایی سرآغاز بروز مشکلات متعددی است که با ازبین بردن وابستگی، موفق به بهبود شرایط زندگی در سگ عزیزتان می‌شوید.
سعی کنید در مواقع لزوم از مربی مشورت بگیرید و برای حل این مشکل، جدی‌تر عمل کنید!
چگونه سگ را به خود وابسته کنیم؟
بدیهی است که اگر سوال شما این باشد که چگونه سگ را به خود وابسته کنیم، باید تمامی کارهایی که در بالا به منع آن اشاره شد را انجام دهید.
کافی است در زمان ورود به منزل با سگ خوشحال و هیجان‌زده برخورد کنید، هیچ محدودیت و قانونی برای زندگی سگ‌تان نگذارید و بازی‌های او را به خودتان منحصر کنید.
قطعا با چنین رفتار انحصاری، سگ به شما وابستگی پیدا می‌کند و اضطراب جدایی او آغاز می‌شود!!
خلاصه مطلب
با کاهش وابستگی سگ به صاحبش، شاهد تغییر رفتارهای مثبت فراوانی در او خواهید بود. بسیاری از ناهنجاری‌هایی که در زمان خروج صاحب از منزل اتفاق می‌افتد، با بهبود این وابستگی کاهش می‌یابد.
جویدن وسایل توسط سگ، یکی از همین ناهنجاری‌ها است که ناشی از اضطراب جدایی است.
