همه چیز درباره سگ های نژاد پودل

سگ های نژاد پودل، بسیار دوست داشتنی و باهوش هستند. پودل‌ها از زمان‌های قدیم در کنار انسان بوده‌اند و حتی در گذشته در اروپا به عنوان سگ شکاری برای شکار پرندگان به صاحبان خود کمک می‌کردند. پودل‌ها به دلیل هوش بالایی که دارند، اولین انتخاب برای نمایش‌های مخصوص سگ‌ها، می‌‌باشند؛ زیرا که آموزش به آنها کار بسیار آسانی خواهد بود و به راحتی هر آموزشی را فرا می‌گیرند.

سگ های نژاد پودل عاشق فعالیت هستند و اگر به اندازه کافی تحرک نداشته باشند، بد رفتاری و پرخاشگری می‌کنند. پودل‌ها جثه کوچکی دارند و برخلاف تصور عموم هر سگ کوچکی، به عنوان سگ آپارتمانی محسوب نمی‌شود؛ زیرا که سگ‌های کوچک زیادی وجود دارند که با توجه به نژاد آنها، عدم سازش و مقدار انرژی که دارند، مناسب نگهداری در آپارتمان نیستند.

سگ پودل بسیار سازگار با محیط و افراد خانواده است، برای آشنایی بهتر با پودل‌های دوست داشتنی، تمام اطلاعات لازم را در پتیا جمع آوری کردیم و در ادامه به معرفی این حیوان خانگی فوق العاده می‌پردازیم.

سگ های نژاد پودل یک سگ اصیل فرانسوی هستند که نامی آلمانی دارند. در بین صاحبان سگ‌های خانگی، پودل‌ها از جذاب‌ترین و محبوب‌ترین سگ های خانگی، محسوب می‌شوند. همچنین، پودل کراس و پودل تریر از یک نژاد خالص نیستند و از ترکیب دو نژاد پودل و تریر به وجود آمده‌اند. سگ پودل استاندارد از قدیمی‌ترین نژاد پودل محسوب می‌شود.

انواع سگ های نژاد پودل کدامند؟

ویژگی‌های نژاد سگ پودل در سه گونه پودل‌ها یکسان است و فقط به لحاظ اندازه با یکدیگر تفاوت دارند:

1- پودل استاندارد یا بزرگ (Standard Poodle)

پودل بزرگ یا استاندارد، سگی است که امروزه به عنوان یک دوست باهوش و وفادار در بین صاحبان سگ‌های خانگی شناخته می‌شود؛ در حالی که در گذشته به عنوان سگ شکارچی پرندگان استفاده می‌شده است. وزن آنها از 45 تا 75 پوند (20 تا 35 کیلوگرم) است. پودل‌های بزرگ دست و پای کشیده و سر و گردن بلند، چشم‌هایی گرد و گوش‌های پهن و آویزان دارند.

2- سگ پودل مینیاتوری یا متوسط (Miniature Poodle)

نژاد سگ پودل مینیاتوری چشم‌های گرد یا بیضی تیره دارند، گوش‌های آویزان دارند و معمولا تک رنگ هستند. قد آنها  حدود ده تا پانزده اینچ (25 تا 38 سانتیمتر) و وزن آنها از سیزده تا شانزده پوند (5 تا 7 کیلوگرم) خواهد بود.

پودل‌های مینیاتوری شبیه پودل استاندارد هستند و فقط جسارت سگ‌ های نژاد پودل استاندارد را ندارند. این سگ‌های باهوش با اصرار زیاد به تمام خواسته‌هایشان می‌رسند. اگر پودل‌ها را در سن پایین اجتماعی نکنید، در سنین بالا با غریبه‌ها رفتار خوبی نخواهند داشت و به شدت از خود واکنش نشان می‌دهند.

استخوان پشت سر پودل مینیاتوری و عروسکی رشد زیادی نخواهد کرد و این تنها تفاوت مینیاتوری و عروسکی با نژاد سگ پودل استاندارد محسوب می‌شود.

سگ های پودل مینیاتوری در طول حیات خود، به دلیل شامه قوی که دارند، به عنوان یابنده قارچ ترافل در کشور آلمان، انگلیس و اسپانیا معروفند. پودل‌های مینیاتوری نسبت به دو نوع پودل دیگر آرام‌تر و مطیع‌تر هستند.

3- سگ پودل عروسکی یا کوچک (Toy Poodle)

نژاد سگ پودل عروسکی بسیار مانند پودل مینیاتوری است و تنها از لحاظ اندازه با یکدیگر متفاوت می‌باشند. پودل عروسکی چندان تازه وارد در دنیای سگ‌ها نیست؛ زیرا که لویی شانزدهم در فرانسه یک پودل عروسکی داشت.

نقاشی و تصاویری از سگ ها در قرن پانزدهم و شانزدهم وجود دارد که شباهت بسیار زیادی به پودل عروسکی امروزی دارند. اندازه پودل مینیاتوری و عروسکی نباید از اندازه‌ای معین کوچکتر باشد؛ نشانه‌هایی از قبیل استخوان جمجه‌ خمره‌ای، پوزه کوتاه، چانه به عقب کشیده و همچنین، چشم‌های برآمده به عنوان یک اختلال و مشکل ژنتیکی محسوب می‌شود.

پودل عروسکی حدود ده اینچ (25 سانتیمتر) قد و پنج تا هفت پوند (2 تا 3 کیلوگرم) وزن دارند. لازم به ذکر است که سگ های پودل رسمی، به این اندازه نیستند و باشگاه پودل آمریکا سگ‌های فنجانی را به رسمیت نمی‌شناسد.

نکات مهم درباره تغذیه سگ های پودل

اندازه غذای روزانه برای سگ های پودل استاندارد، 1.5 تا 3 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا، برای نژاد سگ پودل مینیاتوری 3.4 تا 1 فنجان و پودل عروسکی 1.4 تا 1.2 فنجان خواهد بود.

مقدار غذای کافی برای هر سگ با توجه به اندازه، سن و فعالیت آنها متفاوت است؛ بنابراین، در صورت فعالیت بیشتر غذای بیشتری نسبت به سگ غیر فعال نیاز دارند.

نژاد سگ پودل‌ مانند دیگر سگ‌ها در برنامه غذایی خود، غذا‌های ممنوعه دارد که برای سلامتی آنها مضر است. باید به این مسئله توجه داشت که نمی‌توان از غذای شخصی خود به سگ‌ های نژاد پودل بدهید؛ زیرا که برای سلامتی حیوان شما مضر خواهد بود.

مواد غذایی مانند سیر و پیاز در هر صورتی که باشند، برای حیوان خطر مسمومیت خواهند داشت، مصرف شکلات برای سگ‌ها خطر حملات قلبی، رعشه، تنش و استفراغ را به همراه دارد.

هسته هلو، خرما و آلو برای سگ مشکل ساز خواهد شد؛ زیرا که وارد روده شده و باعث انسداد روده آنها می‌شود؛ کشمش و انگور باعث استفراغ‌های پی در پی سگ می‌شود؛ همچنین، تمام نوشیدنی‌های کافئین‌دار برایشان مضر است. اما برخی از میوه‌ها از قبیل سیب، پرتقال، موز، هندوانه برای سلامتی این سگ‌های بامزه مفید خواهد بود. پودل‌ها در کنار میوه، سبزیجاتی از قبیل لوبیا سبز، کدو، خیار و هویج را نیز دوست دارند.

خلق و خوی سگ های پودل‌ چگونه است؟

پودل‎ها بسیار باهوش هستند و به همین دلیل، در سیرک‎‌ها از آنها استفاده می‌شوند؛ زیرا که هر آموزشی را به راحتی فرا می‌گیرند؛ سگ‌ های نژاد پودل بسیار فعال، با مزه، وفادار و بازیگوشند. هوش این حیوان شما را متحیر خواهد کرد؛ زیرا که هوشی شبیه به هوش انسان دارد.

پودل با تمام حیوانات بسیار مهربان است؛ اما نسبت به غریبه‌ها و کسانی که قصد آسیب به صاحبشان را دارند، عکس‌العمل نشان می‌دهد.

پودل‌ها از تنهایی خوششان نمی‌آید و با تنها بودن مضطرب می‌شوند. برای کسانی که به تازگی قصد نگهداری از سگ‌ها را دارند، نژاد سگ پودل به دلیل یادگیری بالا و انعطاف‌پذیری، انتخاب مناسبی است اما از طرفی چون این سگ‌ها بسیار حساس هستند و رفتار مستقل دارند، نگهداری از آنها برای افراد تازه‌ کار کمی سخت خواهد بود.

یک سگ پودل، اجتماعی و خوش رفتار و بسیار حرف گوش کن و آرام می‌باشد؛ البته به شرطی که پیاده روی منظم و تخلیه انرژی کافی داشته باشد. اگر پودل را لوس کنید و آموزش لازم را به آنها ندهید، به علت پر توقع شدن حیوان، در نهایت متوجه می‌شوید که پودل صاحب شماست و شما صاحب او نیستید!

نکات بهداشتی در نگهداری نژاد سگ پودل

برای بهداشت این سگ دوست داشتنی بهتر است هر از چند گاهی سگ خود را حمام کنید تا زیبایی مو‌های خود را از دست ندهد. ابتدا مو‌های سگ را شانه بزنید؛ سگ را در تشتی حاوی آب قرار دهید و بعد از خیس کردن کامل، بدن سگ را با شامپو بشوید و بعد از 20 دقیقه آبکشی کرده و با حوله خشک کنید و در انتها مجدد موهایش را شانه کنید.

بهتر است برای همکاری بیشتر او در دفعات بعد، به سگ خود به عنوان جایزه، خوراکی مورد علاقه‌اش و یا یک اسباب بازی بدهید.

اشک ریزی پودل ها زیاد است و به همین خاطر، موهای اطراف چشم ممکن است تغییر رنگ بدهد؛ بنابراین، روزانه صورت پودل را با دستمال نمدار غیر الکلی تمیز کنید.

دندان های پودل خود را دو تا سه بار در هفته مسواک بزنید؛ هر چند برای جلوگیری از مشکلات دهان و دندان، تمیز کردن روزانه دندان‌ها بسیار موثر خواهد بود.

پودل ریزش موی کمی دارد و بر همین اساس موی حیوان باعث آلرژی نخواهد شد. برای آراستگی ظاهر آنها بهتر است هر 3 تا 6 هفته یک بار به آرایشگاه برده شوند.

پودل‌ها بر خلاف سگ‌های دیگر، آبریزش دهان زیادی ندارد و در آخر فراموش نکنید که حتما گوش‌های سگتان را هر هفته از لحاظ قرمزی و بوی نامطبوع که می‌تواند نشانه عفونت باشد، بررسی کنید و در صورت نیاز با گوش پاک کن تمیز نمایید.

انواع بیماری‌های شایع در سگ پودل

ممکن است سگ پودل شما به این بیماری‌ها مبتلا نشود؛ اما بهتر است با رایج ترین بیماری ها در سگ پودل آشنا شوید؛ انواع بیماری های سگ های پودل عبارتند از:

بیماری آدیسون (Addison) در سگ پودل

زمانی که هورمون آدرنالین به صورت ناکافی توسط غده فوق کلیوی ترشح نشود، حیوان مبتلا به این بیماری می‌گردد. سگ مبتلا، به صورت مداوم استفراغ می‌کند، بی اشتها و بی حال خواهد بود و زمانی که سگ دچار استرس شود یا میزان سطح پتاسیم بالا برود، شرایط پیچیده‌تر و بیماری حادتر خواهد شد. با بالا رفتن سطح پتاسیم عملکرد قلب مختل می‌شود و باعث مرگ نیز خواهد شد.

بیماری صرع یا تشنج سگ پودل

این بیماری غالبا ارثی است و می‌تواند از حالت شدید تا خفیف باشد. تشنج می‌تواند با رفتاری از قبیل مورد تعقیب قرار گرفتن، دویدن و پرخاشگری غیر معمول خود را نشان دهد. در خاطر داشته باشد که تشنج می‌تواند به دلیل مشکلات متابولیکی و یا بیماری‌های عفونی روی مغز، صدمات شدید سر، تومور‌ها و در معرض سموم قرار گرفتن، ایجاد شود. در صورت مشاهده صرع به سرعت به دامپزشک مراجعه کنید.

بیماری آتروفی پیشرونده شبکیه چشم پودل ها

با شروع بیماری، پودل در شب‌ها به نابینایی مبتلا می‌شود و با پیشرفت بیماری حیوان در روز هم توانایی دیدن را نداشته و کور می‌شود. PRA یا Progressive Retinal Atrophy از بیماری‌های چشم است که باعث از بین رفتن تدریجی شبکیه چشم می‌شود. جالب اینجاست که اگر سگ‌های مبتلا در محیطی ثابت و بدون تغییر بمانند، با وجود از دست دادن بینایی با این شرایط کنار می‌آیند.

بیماری آدنیت سباسه در سگ پودل استاندارد (بیماری ترشح بیش از حد غدد چربی)

این بیماری بسیار خطرناک و از بیماری های پودل استاندارد است که تقریبا حدود 50 درصد پود‌های استاندارد ناقل و یا مبتلا به این بیماری هستند؛ زمانی که سگ مبتلا به این بیماری می‌شود؛ غدد چربی به دلیل نامعلومی متورم و ملتهب می‌گردند.

تشخیص این بیماری ژنتیکی بسیار سخت بوده و معمولا با بیماری‌های کم کاری تیروئید، آلرژی و بیماری‌های دیگر اشتباه گرفته می‌شود. این بیماری مشکلاتی مانند پوسته پوسته شدن پوست و ریزش پوسته، در بالای سر، گردن و کمر ایجاد می‌کند. همچنین، به همین دلیل ممکن است پودل ها، به بیماری‌های عفونی ثانویه و بد بویی و پوست ضخیم مبتلا شوند.

بیماری هیپوپلازی عصب بینایی سگ های پودل

این بیماری یک مشکل مادرزادی در نژاد پودل است. هیپوپلازی عصب بینایی، پاسخ غیر عادی مردمک و کوری را به همراه دارد.

بیماری دیسپلازی مفصل ران در نژاد سگ پودل

این مشکل در گذر زمان و با تحلیل مفصل شروع می‌شود که معمولا باعث درد و آرتزوز خواهد شد. دیسپلازی مفصل ران به صورت ارثی است؛ اما گاهی اوقات شرایط محیط در بوجود آمدن آن موثر خواهد بود. از عوامل موثر در ایجاد و پیشرفت این بیماری رژیم غذایی با کالری بالا، اضافه وزن، ورزش زیاد قبل از بلوغ و سرعت در رشد … را می‌توان نام برد.

بیماری اتساع یا تورم معده پودل

پودل‌ها زمانی که یک وعده غذای سنگین بخورند و یا غذای خود را سریع تمام کنند، بعد از غذا تحرک زیاد داشته باشند و یا به محض اتمام غذا، آب زیادی بنوشند، دچار این مشکل می‌شوند.

این بیماری که معمولا سگ‌های بزرگ را تهدید می‌کند، نفخ معده نیز نامیده می‌شود. نفخ معده زمانی بوجود می‌آید که سگ توانایی آروغ زدن و استفراغ را ندارد؛ به عبارتی زمانی که معده با هوا و گاز پر شده باشد و پیچ بخورد، سگ بیمار می‌شود. این بیماری باعث عدم بازگشت خون به قلب می‌شود و همچنین، افت فشار را به همراه دارد و حتی در مواردی، باعث مرگ حیوان خواهد شد.